وقتی صدا و استایل با هم خاطره می‌ساختن
اگه فقط یه بار آهنگ‌های قدیمی ایرانی مثل «جمعه» از فروغی، «پائیز» از داریوش یا «رفیق» از ستار رو شنیده باشی، احتمال زیاد یه تصویر خاص هم تو ذهنت شکل گرفته؛ تصویر یه خواننده با استایلی خاص، لباس‌هایی که حال‌وهوای اون سال‌ها رو داد می‌زد.
مد و موسیقی همیشه با هم در ارتباط بودن، ولی توی ایران قدیم، این رابطه یه جور دیگه بود؛ لباس‌ها مثل صداها جاودانه شدن.
دهه ۳۰ و ۴۰: وقتی ویگن کت می‌پوشید
ویگن، سلطان جَز ایرانی، با کت و کراوات منظم، یکی از اولین ستاره‌هایی بود که علاوه بر صدا، با ظاهرش هم جلب توجه می‌کرد. اون زمان، استایل اروپایی خیلی مد بود. مردها کفش براق و شلوار اتوخورده می‌پوشیدن و مدل موها با روغن براق حالت داده می‌شد.
دهه ۵۰: غوغای رنگ و پارچه
تو دهه ۵۰ شمسی، وقتی پاپ و دیسکو تو دنیا مد شده بود، تو ایران هم این موج رسید. گوگوش، داریوش، ستار، نوش‌آفرین و … هرکدوم با لباس‌هایی روی صحنه می‌اومدن که هم شجاعانه بود، هم خاص.
- گوگوش: با شلوارهای بگی، مانتوهای اورسایز و مدل‌موی قارچی معروفش، تبدیل شد به آیکون مد. اون با استایلش، مرزهای بین زنونه و مردونه رو شکست.
- داریوش: بیشتر رنگ‌های تیره می‌پوشید، استایلی سنگین که با فضای تلخ آهنگ‌هاش هماهنگ بود.
- ابی: کت‌شلوارهای رنگی، پیراهن‌های یقه باز، عینک دودی و موهای پُر؛ یه استایل ترکیب‌شده از مرد سنتی ایرانی و خواننده دیسکوی غربی.
زن‌های پیشرو در فشن اون دوران
در دنیایی که هنوز بسیاری از زن‌ها محدود بودن، خواننده‌هایی مثل گوگوش، هایده و نوش‌آفرین با لباس‌هاشون حرف می‌زدن. لباس‌هایی که شاید امروز هم در فستیوال‌های مد دیده بشن:
- لباس‌های پولک‌دوزی‌شده
- دامن‌های کوتاه و چکمه‌های بلند
- تاپ‌های یقه‌هفت و کت و دامن‌های ست‌شده
چرا هنوز استایل اون خواننده‌ها جذابه؟
چون واقعی بودن. نه برند می‌شناختن، نه فشن‌شو می‌رفتن. فقط خودشون بودن. استایلشون با روحیه و صدای خودشون یکی بود.
امروز که دوباره مدهای دهه ۵۰ و ۶۰ شمسی برگشته، جوونای زیادی دارن دنبال همون لباسا می‌گردن. لباس‌هایی که یه حس خاص توش هست. یه حس عهد بوقی!
مدی که آهنگ شد
استایل خواننده‌های قدیمی فقط یه تیپ نبود. یه زبان بود. یه راه برای گفتن این‌که «من کی‌ام».
برند عهد بوق هم دنبال زنده‌کردن همین حال‌وهوایه. تیشرت‌ها و کلاه‌هایی که فقط لباس نیستن؛ یه یادآوری کوچیک از دورانی که موسیقی و مد با هم قاتی شده بودن، و هر دو خاطره می‌ساختن.